نمي‌دونم كه هنوز نوار‌هاي سوني سي اچ اف 90 دقيقه‌اي رو يادتون هست يا نه.

نوارهايي كه عمده آهنگ‌هاي خاطره برانگيزتون رو اين نوارهاي قرمز و سفيد خورده. هميشه يه گوشه از اين نوارها شكسته بود و چسب‌كاري‌ هم كه خوراكش... نوجوانان 30-40 ساله (!) اين مرز و بوم عمده زندگي نسبتا هنريشونو مديون اين نوارا هستند. بعدا كه نوارهاي آبي و سفيد MAXELL و يا نوارهاي ارزون‌قيمت RAKS اومد، كم‌كم عمر تجاري اين سوني‌هاي وفادار به‌سر اومد و ديگه... خوبي اين 90 دقيقه‌اي‌ها اين بود كه يا دو تا آلبوم 45 دقيقه‌اي اين‌ور اون‌ورش مي‌زدي و يا اگر آلبوم 60 دقيقه‌اي كپي مي‌كردي مي‌شد تهش آهنگ‌هاي انتخابي بزني. يادته؟...

اون موقع‌ها (دهه شصت هجري شمسي) اوج شكوفايي هنر موسيقي تو ايران بود (!!!) و همه دولتمردان از مردم خواهش مي‌كردن كه تو رو خدا بيايين موسيقي گوش كنين ثواب داره! به همين علت واسه پيدا كردن يه آلبوم از يه گروه خاص بايد به تقريبا 6473 نوع ذلت و خفت و آرسن‌لوپن بازي تن مي‌دادي تا به آهنگت برسي. تازه عمدتا هم آلبوم‌ها قديمي بودن و با تاخير دستت مي‌رسيدن. وقتي كه نوار SONY CHF دستت مي‌رسيد مثل يه گنج نگهش مي‌داشتي و سر از پا نمي‌شناختي كه كي برسي به خونه تا بتوني آهنگتو گوش كني. اوج كيفيتي هم كه انتظار داشتيم چيزي بود در حد 22KHz و گاهي هم كه Mono بود. صداي هوا و نويز هم كه نگو... انگار همش تو يه كروكي داري تو جاده چالوس ميروني. يادتونه جلد نوارها رو خودتون با دست مي‌ساختين، نه اينكه از اينترنت بگيرين و چاپ كنين؟...

اما هر چي بود، الان دلم لك زده واسه همون دوران. وقتي اين آلبوم به دستت مي‌رسيد، شب و روزت مي‌شد اين موسيقي. هزار بار گوش مي‌كردي و تا چند سال مونست مي‌شد. دقيقا مثل الان!!! آلبوم اون بدبخت هنوز ضبط نشده به صورت MP3 روي يه CD مي‌خوره و در جا 5000000000 هزار نسخه كپي مي‌شه تو سطح شهر. راستشو بگين... چند تا از اين آلبوم‌ها رو مي‌شه كه تا حالا نشنيدين؟ آره... همون 10 تا CD رو مي‌گم كه تو هر كدوم 100 تا 150 تا آهنگ هست و به ثمن بخس و به‌راحتي گرفتي. كدومشو كامل شنيدي؟ كدومشو هي نزدي جلو تا برسي ببيني آهنگ‌هاي بعدي چي هستن؟ حالا با كدوم از اين آلبوم‌ها زندگي مي‌كني؟

چه چيزايي رو نوار ويدئوهاي Beta بود، بعدش كه مدرن شده بوديم رو VHS . يادمه The Wall رو روي Beta داشتم و وقتي روي VHS كپي كردم ديگه به دلم نمي‌چسبيد. الان چه چيزي رو با DVD مي‌بيني؟...

الان يكي از همين SONY CHF ها تو ضبطه و داره مي‌خونه. يه جاش وقتي گيتار ليد داره اوج مي‌گيره نوار چسب خورده و يه ثانيه‌اي قطعي داره... اين جا رو حفظم... چون تقريبا 15 ساله كه به اينجا مي‌رسه قطع مي‌شه... وقتي اين آلبوم رو با كيفيت خوب تو يكي از CD هاي MP3 پيدا كردم، آهنگ كه به اينجا رسيد قطع نشد... انگار يه چيزي كم داشت... يه ساعته دارم دنبال اون قسمت آهنگ رو CD مي‌گردم كه پيداش كنم و يه خطي چيزي بندازم روش تا اين هم مثل CHF عزيزم يه ثانيه قطع بشه... تا احساس نكنم كه گذشته‌اي بود... تا يادم نيفته چيزي...

بچه‌هاي اون‌ور آب، به خشايار مي‌گين كه British Steel رو روي نوار CHF دارم؟...

U2
Pop (1997)
If God Will Send His Angels

Nobody else here baby
No one here to blame
No one to point the finger
It's just you and me and the rain

Nobody made you do it
No one put words in your mouth
Nobody here taking orders
When love took a train heading south

It's the blind leading the blond
It's the stuff, it's the stuff of country songs

Hey if God will send his angels
And if God will send a sign
And if God will send his angels
Would everything be alright

God has got his phone off the hook, babe
Would he even pick up if he could
It's been a while since we saw that child
Hanging 'round this neighbourhood
You see his mother dealing in a doorway
See Father Christmas with a begging bowl
Jesus sister's eyes are a blister
The High Street never looked so low

It's the blind leading the blond
It's the cops collecting for the cons
So where is the hope and where is the faith
And the love...what's that you say to me
Does love...light up your Christmas Tree
The next minute you're blowing a fuse
And the cartoon network turns into the news

If God will send his angels
And if God will send a sign
And if God will send his angels
Where do we go
Where do we go

Jesus never let me down
You know Jesus used to show me the score
Then they put Jesus in show business
Now it's hard to get in the door

It's the stuff, it's the stuff of country songs
But I guess it was something to go on

If God will send his angels
I sure could use them here right now
Well if God would send his angels

I don't want to lie
(Where do we go)
I don't want to have a feel for the song
And I want to love, and I...
(Where do we go)
And I want to feel alone

نظر به اين‌كه ما دائما در مسافرت هستيم ديدم بهتره كه كمي از اين در و اون در تو اين ماموريت‌ها ينويسم بلكه دلمون وا شده و كمي تا قسمتي بعضي جاهاي بعضي آدما رو كه رفتن بعضي جاها بسوزونيم!!! اولا كه ما اين چند وقته چندين جا رفتيم كه يكي از اين جاها مكاني بود به اسم هشترود در دامنه‌هاي كوه سهند (قابل توجه دوستاني كه در محل زندگيشون حداكثر شيبي كه رو كه طي مي‌كنن 10 سانتيمتر تو 100 متره!!!). اين هم يه عكس نسبتا هنري از اين‌جا:



في‌الواقع اين عكس به‌گونه‌اي انداخته شده كه هر قسمتش قسمتي از جاهاي مخصوص كسي در اون‌ور آب‌ها رو بسوزونه!!! به‌خدا اين كمپوزيسيون نه از روي علاقه به عكاسي و يا هر هنر مربوط و يا نامربوط دراومد بلكه كشش دروني من براي حال‌گيري دوستان عزيزم در خارج موجب شد كه نصف يه كوه رو بالا برم كه هم كوه باشه (سوخت پرهام جان؟) هم بركه باشه و هم دشت باشه. راستش خواستم يه توت‌فرنگي هم يه جاش آويزون كنم كه دهن دوستان بيشتر سرويس شه كه پيش خودم گفتم: "نه رامتين! اينا دوستاتن... به جاش برو يه شكم سير به يادشون توت‌فرنگي و خامه بخور كه حيوونكي‌ها پول توت‌فرنگي مي‌دن ولي جاش آب مي‌خورن!!!"...

راستي واسه دوستاني كه وقتي اونجا نمي‌رن ديسكو دلشون واسه وطن تنگ ميشه و مي‌خوان خودكشي كنن هم اين چشمه آرسنيكي و بسيار شور رو دارم. دوستان مي‌تونن با فرستادن ايميل خودشون، يك درخواست كتبي به همراه رضايت اولياي دم مربوطه و علت خودكشي (به شرطي كه جدا بخوان خودشونو بكشن نه اينكه ادا در بيارن و بيخود به ما دلگرمي بدن!!!) آدرس اينجا رو از من بگيرن:

ما بالاخره نفهميديم كه اين خارج هايي كه رفقاي ما رفتن خوبه يا بده. از يه طرف همه نق مي زنن كه هيچ جا ايران خودمون نميشه... دق كرديم اينجا از تنهايي... حسرت يه توت فرنگي مزه دار مونده به دلم... دارم مي پوسم... و هزار درد بي درمون ديگه و از 10 سال پيش به اين ور چشممون خشك شد به اين در فرودگاه كه يكيشون برگرده ايران...

تو رو خدا تكليف ما رو روشن كنيد!